05.09.2015 17:39
როცა მამამ სარკე მოატრილა, გოგონა უკვე მკვდარი იყო. რაც მან სარკის უკან ნახა, შოკისმომგვრელი აღმოჩნდა
ათინა ერჰარდი ინგლისში, ლეიჩესტერში ცხოვრობდა. ის ბოქსიორი იყო და გულმომდგინეთ ზრუნავდა ექვს დასა და სამ ძმაზე. შობის წინ გოგონა თავზე კოპი აღმოაჩინა, რისთვისაც ყურადღება არც კი მიუქცევია. რამდენიმე დღის შემდეგ, ის სამზარეულოში უგონოდ დაეცა. ათინა, რომელიც მუდმა მხიარული იყო, დღითი დღე დნებოდა. ექიმების დიაგნოზი ძვლის კიბო იყო. ამან შოკში ჩააგდო, როგორც თავად მოზარდი, ასევე მისი ოჯახი.
7-საათაინი ოპერაციის შემდეგ ექიმებმა ხერხემლიდან სიმსივნე ამოჭრეს, თუმცა მას შემდეგ გაგრძელდა მტანჯველი ქიმიოთერაპია. გოგონას თმა გასცვივდა, დაკარგა ენერგია, დასუსტდა და ლოგინად ჩავარდა. ის მაინც არ კარგავდა სიცოცხლის ხალისს და ყველას ტირილს უკრძალავდა. გოგონა იბრძოდა როგორც შეეძლო.
13 წლის შერულებიდან რამდენიმე კვირაში ათინა გარდაიცვალა. გავიდა რამდენიმე დღე და მამამ შვილის ოთახის დალაგება დაიწყო. მან ჩამოხსნა სარკე კედლიდან და მის უკანა მხარეს ნანახმა შოკში ჩააგდო. სარკე თავიდან ბოლომდე დაფარული იყო მისი ქალიშვილის სიკვდილის გზავნილით: ,,მე ვერ დავიჯერე. ტექსტი დაახლოებით 3000 სიტყვისგან შედგებოდა. მე მან შემძრა, დავიწყე კითხვა, მაგრამ ბოლოს გავჩერდი. ლამის გული გამისკდა“.
ათენას ხელით დაწერილი გამოსათხოვარი ტექსტი სიბრძნით და იმ ხალხის ნუგეშით იყო სავსე, რომელიც მან ასე დაამწუხრდა თავის გარდაცვალებით.
,,ბედნიერება ჩვენზე არ არის დამოკიდებული. საქმე ბედნიერ დასასრულში კი არა, ისტორიაშია.
ცხოვრების მიზანია, იცხოვრო მიზანდასახულად.
განსხვავება ჩვეულებრივსა და არაჩვეულებრივს შორის პატარა წინდებულ ,,არა“-შია. ბედნიერება ეს გზაა და არა მიზანი.
მადლობა, რომ არსებობთ. იყავით ბედნიერი, იყავით თავისუფლები. გწამდეთ, დარჩით ახალგაზრდებად
სიყვარული მინასავითაა. ის შესანიშნავია, მაგრამ ადვილად შეიძლება გატყდეს.
ყოველი დღისგან მიიღე მაქსიმუმი. ხვალ შენ შეიძლება სასიკვდილოდ დაავადდე.
ასე, რომ ყოველი წამი ძვირფასია.
ცხოვრება ცუდი მაშინაა, როცა შენ აფუჭებ მას.
სიცოცხლე თამაშია და სიყვარული — მისი ერთადერთი ჯილდო. თუ ვინმეს უყვარხარ, ის არ გაგიშვებს შენ. მისთვის არ არის მნიშვნელოვანი, რამდენად რთულია სიტუაცია.
ცხოვრება აღმაფრენა და დაცემაა. დაცემის გარეშე აფრენა არაფერს ნიშნავს, მე მინდა მიყვარდეს ის, ვისაც გულს გავუხსნი. სიყვარული ეს ის არ არის, როცა ვიღაცასთან გინდა შენი მომავალი დააკავშირო, უბრალოდ შენ ვერ უნდა წარმოიგინო შენი ცხოვრება მის გარეშე.
ტირილს აზრი არ აქვს… მე ვიცი, რომ თქვენ ყოველთვის ჩემს გვერდით ხართ“.
‹ დაბრუნება ბლოგში
შემდეგი ჩანაწერი › 7-საათაინი ოპერაციის შემდეგ ექიმებმა ხერხემლიდან სიმსივნე ამოჭრეს, თუმცა მას შემდეგ გაგრძელდა მტანჯველი ქიმიოთერაპია. გოგონას თმა გასცვივდა, დაკარგა ენერგია, დასუსტდა და ლოგინად ჩავარდა. ის მაინც არ კარგავდა სიცოცხლის ხალისს და ყველას ტირილს უკრძალავდა. გოგონა იბრძოდა როგორც შეეძლო.
13 წლის შერულებიდან რამდენიმე კვირაში ათინა გარდაიცვალა. გავიდა რამდენიმე დღე და მამამ შვილის ოთახის დალაგება დაიწყო. მან ჩამოხსნა სარკე კედლიდან და მის უკანა მხარეს ნანახმა შოკში ჩააგდო. სარკე თავიდან ბოლომდე დაფარული იყო მისი ქალიშვილის სიკვდილის გზავნილით: ,,მე ვერ დავიჯერე. ტექსტი დაახლოებით 3000 სიტყვისგან შედგებოდა. მე მან შემძრა, დავიწყე კითხვა, მაგრამ ბოლოს გავჩერდი. ლამის გული გამისკდა“.
ათენას ხელით დაწერილი გამოსათხოვარი ტექსტი სიბრძნით და იმ ხალხის ნუგეშით იყო სავსე, რომელიც მან ასე დაამწუხრდა თავის გარდაცვალებით.
,,ბედნიერება ჩვენზე არ არის დამოკიდებული. საქმე ბედნიერ დასასრულში კი არა, ისტორიაშია.
ცხოვრების მიზანია, იცხოვრო მიზანდასახულად.
განსხვავება ჩვეულებრივსა და არაჩვეულებრივს შორის პატარა წინდებულ ,,არა“-შია. ბედნიერება ეს გზაა და არა მიზანი.
მადლობა, რომ არსებობთ. იყავით ბედნიერი, იყავით თავისუფლები. გწამდეთ, დარჩით ახალგაზრდებად
სიყვარული მინასავითაა. ის შესანიშნავია, მაგრამ ადვილად შეიძლება გატყდეს.
ყოველი დღისგან მიიღე მაქსიმუმი. ხვალ შენ შეიძლება სასიკვდილოდ დაავადდე.
ასე, რომ ყოველი წამი ძვირფასია.
ცხოვრება ცუდი მაშინაა, როცა შენ აფუჭებ მას.
სიცოცხლე თამაშია და სიყვარული — მისი ერთადერთი ჯილდო. თუ ვინმეს უყვარხარ, ის არ გაგიშვებს შენ. მისთვის არ არის მნიშვნელოვანი, რამდენად რთულია სიტუაცია.
ცხოვრება აღმაფრენა და დაცემაა. დაცემის გარეშე აფრენა არაფერს ნიშნავს, მე მინდა მიყვარდეს ის, ვისაც გულს გავუხსნი. სიყვარული ეს ის არ არის, როცა ვიღაცასთან გინდა შენი მომავალი დააკავშირო, უბრალოდ შენ ვერ უნდა წარმოიგინო შენი ცხოვრება მის გარეშე.
ტირილს აზრი არ აქვს… მე ვიცი, რომ თქვენ ყოველთვის ჩემს გვერდით ხართ“.
ვერავინ ვერ ხვდებოდა, როგორ შეძლო გოგონამ მსგავსი ტექსტი დაეწერა. ,,მას ამის შესახებ არასოდეს უთქვამს. ეს მისი თვისება იყო. ათინას უყვარდა წერა და ეს მას აბედნიერებდა. იგი ამქვეყნად აღარ არის, მაგრამ ამ ტექსტით ის უკვდავი გახდა. ჩვენ ვკითხულბთ ამ სიტყვებს და ვგრძნობთ, რომ ის ჩვენს გვერდით არის“.